16 marca, 2017
Świeży śnieg skrzypiał pod butami na lekkim mrozie. Razem ze starą pokrywą tworzył miejscami półtorametrową kołdrę. Padające wciąż płatki śniegu błyszczały w świetle nielicznych latarni oraz księżyca, wschodzącego na tle majestatycznych gór. Gdzieniegdzie wprawny tropiciel mógł odnaleźć ślady dzikiej zwierzyny. Podobno tego roku nie wszystkie niedźwiedzie zapadły w sen zimowy. Jedyny wjazd do wsi był pilnowany przez Straż Graniczą, skwapliwie legitymującą każdą z nielicznych, napotkanych osób. Powiedzmy sobie szczerze: ich praca nie należała do trudnych. Wołosate, bo to w tej miejscowości odbywa się akcja, liczy według różnych danych od 20 do 40 kilku mieszkańców, w większości pracowników Bieszczadzkiego Parku Narodowego. W lutym 2017 roku liczebność osady zwiększyła się jednak dwukrotnie, za sprawą obecności w niej uczniów Zespołu Szkół w Wolbromiu przebywających na obozie naukowym.
Uczniowie przyjechali w poniedziałkowe popołudnie, wnosząc niespotykaną ilość energii w życie spokojnej wsi. „Młodość ma swoje prawa” mówili sąsiedzi, z zainteresowaniem przyglądając się zmaganiom młodzieży z brakiem zasięgu i sklepu, jak również przysłuchując się czystemu (mniej lub bardziej) śpiewaniu karaoke czy utworom przy ognisku. Młodzież została porwana w wir pracy i obowiązków. Matematyka, obieranie ziemniaków, fizyka, zmywanie naczyń po obiedzie, angielski, przygotowanie kolacji… to przysłowiowy wierzchołek góry lodowej. Nauczyciele jednak nie próżnowali, i czas ten był urozmaicany licznymi atrakcjami, takimi jak gry (nie tylko) planszowe, wycieczki terenowe, inscenizacje, filmy. Każdy mógł na coś ponarzekać, jak również każdy znalazł coś dla siebie.
Po sześciu dniach, w sobotę 25 lutego, życie Wołosatego powróciło na swoje dawne tory, życie uczniów po kilku godzinach podróży również, pozornie jakby nigdy nic go nie naruszyło. Jednak ten tydzień pozostanie we wspomnieniach wszystkich uczestników Obozu Naukowego „Bieszczady 2017” na długo.
Daniel Dziob